A PROBREZA NESTAS DATAS.

Cando nos enfrontamos á pobreza soemos pensar en xente que ten que vivir na rúa, que carece de ingresos, que non ten acceso a determinados servicios como a vivenda, a auga potable, a sanidade, que non poseen emprego, ……

É curioso que aqueles que non estamos nunha situación tan precaria non nos lembremos nestes días de xente que non ten a mesma sorte que nos, mentres esta xente carece de moitos bens básicos, como a comida e a vivenda, nos estamos lapidando estes días cantidades inxentes de comida e de diñeiro

A probreza amósase de forma moi dispar no mundo, de xeito que en Asia Meridional se atopa a maior cantidade de xente que subsiste con menos de 1 dólar, uns 515 millóns de persoas; en Asia Oriental e Suroriental e o Pacífico son uns 446 millóns de persoas; 219 millos na África ao sur do Sahara; 11 millóns nos países árabes; en Ámerica Latina e o Caribe máis de 110 millóns de persoas viven con menso de 2 dólares, ….. e así poderíamos seguir ata acercarnos o ámbito nacional.

É fundamental lembrarnos destes cocidadáns do mundo que se atopan nunha situación moito máis precaria que a nosa, e non só deberíamos lembrarnos determinados días ao ano deles, senón que o deberíamos facer todos os días, ¿cómo lembrarnos deles cando moitas veces temos moitos problemas persoais que afrontar?, de forma moi sinxela, aplicando á máxima de que cando a iniciativa privada non chega a determinados aspectos, quen o debe de facer é o Estado, e estamos falando dos Organismos Estatais pero tamén dos Supraestatais. (Unión Europea, Banco Mundial, ONU, UNESCO, …)

Neste senso, na década dos 90 xurdiu o movemento 0,7% do PIB, no cal se propoñía que os paises desenrolados aportanse ese porcentaje do PIB para do desenrolo dos países máis pobres. Desafortunadamente nunca se chegou a por en marcha esta iniciativa na súa totalices, coma de costume só boas intencións por parte dalgúns Estados e nada máis.

A última iniciativa preocupante neste eido é a supresión da Secretaria de Estado de Cooperación Internacional, feito que devalua a cooperación como política de Estado con identidade propia en sí mesma con fins e obxetivos independentes doutras polítcas.

Ademáis vense manifestando que en algunhas Comunidades Autónomas tamén se esta producindo a supresión de fondos adicados a estes fins.

Meditemos, aproveitando estas datas, na importancia destes feitos, na importancia de lembrarnos de quen o pasa moito peor que nos, de quen non posúe o básico para subsistir, en quen pasa fame, morre de fame ou de enfermedades que a nós nos parecen erradicadas.

POLÍTICA, VOCACION DE SERVICIO PUBLICO, SOLDOS E CRISE.

Escomenzamos a legislatura municipal 2011-2015, acaban de pasar trinta días dende a formación das corporacións locais, e cando estas liñas estén publicadas en tódolos concellos se terán adoptado as decisións plenarias sobre organización das Corporacións. Este nome tan pomposo engloba, entre outros os soldos que van a cobrar os nosos representantes. Estes plenos darán que falar, en moitos concellos durante toda a legislatura, pero nesta ocasión o énfasis será maior dada a coxuntura económica que vivimos, e os movementos sociais que están espertando como o 15-M con eslogans tan demoledores como “Non hai pan para tanto chourizo”
Os cidadáns están vendo tódolos días publicados nos BOP provinciais o que vai a cobrar o seu alcalde, e os concelleiros con adicacións parciais e exclusivas. Hai casos nos que as retribucións que percibirán farán que moitos se levan as mans as cabezas, e non sen razón, posto que existen alcaldes, dunha e doutra cor, que cobran máis que un Presidente Autonómico, que un Ministro ou mesmo que o Presidente do Goberno, e ante esto un pregúntase: ¿é xusta esta situación?
É comprensible que os cidadáns se alporicen e protesten polos soldos dos representantes, neste caso municipais, pola sinxela razón que levamos tres anos nos cales a clase política e a patronal pediron contención salarial, reducción de soldos, incrementos da productividade, …. e mentres tanto, estes representantes chegado o actual momento, fixanse eles mesmos os soldos, e nalgúns caso non precisamente reducidos.
Se partimos dun suposto de que os representantes públicos son, por decilo dalgún xeito, empregados de tódolos cidadáns, ¿alguén coñece a un empregado que el mesmo se fixe o soldo?, ¿acoso non existe regulacións a través de convenios laborais que establecen tramos e complementos salariais? ¿Para cando unha regulación baremada nos soldos dos políticos municipais?

Hai xente que en moitos casos alega que os políticos poden estar cobrando máis na súa actividade privada, e mesmo que a limitación ou regulación podería desincentivar a bos políticos e xestores a participar na función pública, creo persoalmente que esta circunstancia se ve anulada pola vocación de servicio público e tamén polo feito de que, ao igual que moitos poden optar a postos de funcionarios dun ou outro nivel e cobrar máis ou menos segundo a oposición pertenza a un grupo F, E, D, C, B ou A, tamén os políticos poderán optar a un cargo ou outro (segundo os seus méritos) e optar a maiores salarios, onde os máis altos deberían ser o do Presidente do Goberno, o do Presidente do Senado e o do Congreso dos Diputados.



En definitiva, os políticos deberán aplicar o razonamento no seu goberno e tamén para fixarse os seus soldos a fin de que a cidadanía non vexa a política como un problema, como un xeito de enriquecerse e como unha actividade egoísta. Débese voltar a unha actividade política vocacional de principios e de predicar co exemplo, porque nadie obriga a ningún político a presentarse a unhas eleccións
Polo tanto é necesario e imprescindible acometer unha reforma lexislativa que delimite os soldos, que os vencelle alomenos ao número de habitantes e incluso a outras variables como dispersión poboacional, volumen orzamentario, etc.
Para rematar, é necesario gobernar con sensatez e razocinio para voltar a involucrar a poboación na política e que non vexan esta actividade como un problema, senón como un xeito de solucionar problemas comúns.

Publicado en Crónicas da Comarca, número xullo 2011

EXPLICACIÓN GRÁFICA SOBRE A CRISE

INFORMACIÓN DA TVG SOBRE A CELEBRACION DO COMITE PROVINCIAL

¡¡¡¡DEMOCRACIA REAL XA!!!!

Decidinme a retomar a miña actividade neste blog de pensamentos persoais oito días depois de rematar a campaña electoral, e tamén de celebrarse as eleccións municipais. Non é que empece a meditar agora nestes temas, unha vez pasado, senón que agora mesmo sento a necesidade de expresar o que sinto e que agora teño un intre de tranquilidade para meditar e poder expresar neste medio o que penso.
Moitos compañeiros vimos de esforzarnos ó máximo durante os últimos meses para que o partido baixo o cal nos adscribimos obtivese uns bos resultados, para poder implantar medidas e políticas que defendemos como sociais e de esquerdas y en definitiva para mellorar a calidade de vida dos nosos veciños. Debemos recoñecer que os resultados non foron como esperábamos, pero non por iso debemos desolarnos.
Durante este tempo de precampaña e campaña electoral tivemos a ocasión de escoitar medidas que os nosos compañeiros levaban nos seus (nos nosos) programas como follas de ruta a seguir no caso de que os cidadáns (veciños) nos outorgasen a súa confianza para coordinalos durante os vindeiros catro anos. Algúns compañeiros traballaron a reo durante os últimos anos, trataron de innovar nos seu programas, buscaron novas alternativas, .... E mentres nos andabamos nesas lides, xurdeu un movemento que se amosou en plenitude o pasado día 15 de maio, en plena campaña, e ó cal considero non se lle prestou a debida atención, e quen o fixo ao mellor o fixo buscando réditos electorais. Graso erro.
Agora, nestes intres podemos e debemos meditar o que queren decirnos esta xente, estes cidadáns, estes veciños. Non debemos deixar pasar a oportunidade e meditar sobre o tema. Agora que tiven a ocasión de informarme máis detidamente sobre este movemento denominado "Democracia real ya" me percato que quenes dun xeito máis ou menos activo nos adicamos a esto da política, en moitas ocasións nos olvidamos do importante, a saber: de a quenes pretendemos gobernar (eu de aquí en adiante vou dicir coordinar) y das súas necesidades.
Calquera que se interese un pouco polo tema, acabará comprobando que o que estes cidadáns demandan non é outra cousa que racionalidade na clase política; Ben é certo, que eu non podo asumir todas as súas demandas, pero moitas delas sí. Está claro que moitas delas son unha imaxe fiel do que desexa a cidadanía, e como mesmo eles din no seu manifesto, a democracia é o goberno do pobo, precisamente de quen nos temos afastado últimamente, o cal nos ten situado, segundo podemos concluir dos seus razonamentos, nunha oligocracia, onde a clase gobernante ven a ser unha minoría da sociedade aillada do resto da cidadanía.
Os principios democráticos han de voltar a ser prioritarios e esenciais, e nos deben de guiar para que a clase dirixente non se afaste da realidade.
No mundo no que viviemos, gracias as novas teconoloxías, a participación cidadá nos asuntos de goberno debe de incentivarse e favorecerse, hoxe en día é moito máis fácil a participación e a opinión de calquer individuo que fai cincuenta anos. Por iso é necesario que se articulen sistemas que permitan a cada un opinar cando queira, esixir información e responsabilidades según crea conviente, e facerse partícipe nun sistema de goberno, o cal cada día se desapega máis do importante da política: A XENTE.



Algúns compañeiros de partido teñen implantado medidas de participación cidadá para temas concretos, como os orzamentos participativos, e todos eles teñen chegado a conclusión de que son modelos bos que permiten racionalizar a coordinación e a dirección das Administracións (Locais), collamos este modelo e intentemos melloralo, copiemos o que funciona, o que sendo bo, lle gusta a xente.
Como desexo que moitos de vos podades meditar sobre este feito, permítome a libertade de deixarvos o enlace da páxina web do movemento, gustaríame saber o que opinades de todo isto. Por favor: meditade un pouquiño no tema, sopesade os plantexamentos e xa me comentades.
http://www.democraciarealya.es/